Szczepienie

Byłam dzis z Młodą na szczepieniu. Pchałam wózek przez zaspy i cała dygotałam na myśl krwawej jatki i rozdzierającego serce krzyku, jaki niechybnie nas czekał. Młoda bowiem weszła w okres "nie lubię cię, jeśli nie jesteś moją mamą". Jedno spojrzenie na nią kończy się płaczem, a tu jeszcze czeka ją kłucie.
Tak więc zanim doszłam do przychodni już byłam zlana potem.

Rozbieram Młodą w poczekalni, podeszła do nas pielęgniarka. Zaczyna nawijkę do Młodej, ja zamarłam, a Młoda taaaaaki uśmiech i odpowiada w swoim narzeczu.
O_O

W gabinecie wcale nie było gorzej.
Młoda czuła się jak u siebie. Lekarka cały czas musiała pilnować stetoskopu, bo Młoda postawiła sobie za punkt honoru wyrwać słuchawki z uszu lekarskich i zjeść je w całości.

Potem nadeszło najgorsze. Ja spociłam się po raz kolejny na samą myśl, a Młoda bacznie obserwowała poczynania pielęgniarki. Z otwartą buźką patrzyła jak pielęgniarka odpakowuje strzykawkę, jak naciąga czegoś z małej buteleczki a potem jak wstrzykuje to Młodej w udo.

Kiedy pielęgniarka wyjęła igłę z nóżki Ewy, obie spojrzałyśmy na siebie trochę zdziwione brakiem jakiejkolwiek reacji u Młodej, potem spojrzałyśmy na Młodą, a ta zrobiła mniej więcej tak:

Po czym zaczęła rechotac w najlepsze.

Mój mały zuszek :)